Kilka słów o… soutache (sutasz)

W pierwszym poście wspomniałam o swoich początkach z metodą haftu sutasz. Odkryłam ją całkiem niedawno i wcześniej nie zastanawiałam się nawet nad istnieniem i zastosowaniem tych kolorowych sznureczków. Ale ich historia wcale nie jest taka krótka… No to trochę o niej…

Sutasz to sznurek wykonany z mieszanki jedwabiu i wiskozy lub wiskozy z dodatkiem metalizowanych włókien syntetycznych, tworzących swoisty warkocz. Ma zazwyczaj ok. 3 mm szerokości. Wcześniej do wykonania  sznurków sutasz używano jedwabiu, bawełny lub wełny.

Początkowo za pomocą tych ozdobnych sznurków obszywano odzież. Ozdabiano elementy strojów regionalnych np. w Rosji, Zachodniej Afryce, Maroku czy Meksyku. Technika ta służyła również do oznaczania rangi, stopnia wojskowego lub wyszywania numerów na strojach sportowców.

Do XVI wieku sznurek ten nazywano "galloon" od "gallonner" – ozdabianie, obszywanie tasiemką. Od XVIII wieku funkcjonuje słowo "sutasz", które pochodzi od francuskiego słowa "soutache".

Aktualnie określenie to używane jest jako nazwa metody wykonywania biżuterii z użyciem sznurków sutasz, kamieni ozdobnych, drewna, srebra. Ten sposób tworzenia biżuterii jest bardzo pracochłonny, ale możliwości i efekty jakie można dzięki niej osiągnąć, zdecydowanie to rekompensują.  Dzięki tej metodzie mogą powstawać efektowne, niepowtarzalne, wielobarwne ozdoby. Warto też zauważyć, że wyroby sutasz są bardzo lekkie i nawet duże elementy, np. kolczyki są bardzo wygodne w użytkowaniu - warto spróbować :)

Pierwszą biżuterię wykonaną metodą haftu sutasz stworzyła Dori Csengeri z Izraela. Z zawodu jest projektantką tkanin, studiowała też historię sztuki i malarstwo. Zaprojektowała wiele przepięknych kolekcji, które sprzedawane są na całym świecie w najbardziej prestiżowych galeriach i dla wielu twórców stanowią źródło inspiracji. Projekty Dori Csengeri  można podziwiać na jej stronie internetowej.

To tyle teorii a teraz czas zabrać się do pracy i zmierzyć z materią…